روز دوازدهم بهمن است. روز ورود امام پس از 14 سال به کشور. در این روز تاریخ ساز که امام از پاریس به ایران آمد تا بقول خودش دشمنهای ملت را به زمین بزند! خاطرات قشنگی وجود دارد که من به یکی از برجسته ترین آنها اشاره می کنم.
مقدمتا باید بگویم اعتقاد من این است که اگرعنایت خدا به حفظ جان امام نبود ایشان درهمان روز دوازدهم بهمن در زیردست وپای مردم دربهشت زهرا از دنیا رفته بود ومعلوم نبود با این اتفاق سرنوشت انقلاب چه خواهد شد .
دربهشت زهرا، براثرازدحام جمعیت که همه دوست داشتند ازنزدیک امام را ببینند و دستشان را ببوسند ایشان زیردست وپای مردم افتادند وآنگونه که درتصاویردیده می شود ،عمامه هم ازسرشان افتاد. حجت الاسلام والمسلمین سید مهدی امام جمارانی دراین باره ازخود امام عبارت تکان دهنده و بی نظیری را بیان می کند که من آن را درجلد اول "سیره امام خمینی" (ص148) درفصل "عشق به مردم" آورده ام. ایشان گفته است :امام بعدها درباره این اتفاق گفتند: "بهترین لحظات عمرمن همان موقعی بود که زیردست وپای مردم داشتم از بین می رفتم."
شاید نتوان نمونه ای همانند این بیان، درباره عشق یک رهبردینی وغیردینی به مردم خود پیدا کرد.
اکنون امام سالهاست ازمیان ما رفته است.چقدرتحمل سالهای بی امام سخت است.